Hee allemaal:)!

Het is al weer een tijdje geleden, maar hier gaat alles goed hoor, ben weer helemaal beter! Bedankt weer voor de leuke reacties! En eindelijk heb ik wat van de verloren N.I.L.A.M. kaarten gekregen echt super leuk en lief:)!! De leeuwen zijn gelukkig weer vetrokken, de eerste paar dagen na het buffel-buffet konden we de hond amper uit laten omdat het zo gevaarlijk was.. op wat stroom uitvallen na is het de afgelopen twee weken echter behoorlijk rustig gebleven!

'Megogo's'

Twee weken geleden ben ik samen met Sarah en haar vriend Ryan en Prince naar het dorp geweest waar al de staff oorspronkelijk vandaan komt, Acornhoek. Daar wilde Sarah met de chiefs van de deeldorpjes praten om te vragen om land zodat ze een community-center kan bouwen voor haar non-profit organisatie die ze aan het oprichten is -Nourish- en om te vragen of de oude oma's (of megogo's zoals ze hier worden genoemd) crafts willen maken om daar en in de lodges te verkopen. Ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten, maar het was erg leuk om mee te maken! Toen we het dorp inreden viel me al gelijk op dat de koeien overal over straat liepen, bijna alle huizen in aanbouw zijn en iedereen op straat aan het lopen is, vooral veel kinderen! De ouders (1 van beiden of soms allebei) wonen namelijk een groot deel van de tijd in de lodge-staff dorpjes, en mogen iedere maand 1 week naar huis in Acornhoek, terwijl de opa's en oma's in de tussentijd op de kinderen passen. Omdat de oma's dus geen eigen inkomen hebben, leek het Sarah een goed idee om hen de crafts (sieraden etc.) te laten maken van gerecycled afval uit het dorp. Eerst gingen we echter naar Prince's chief om hem om land te vragen voor het centrum. Ik had allemaal antropologische voorstellingen van de chief, maar in werkelijkheid was het een middelbare man in een leren jas die samen met een soort van maffiosi groepje op krukjes voor een schuurtje (zijn huis) bier zat te drinken met losrennende kippen om hen heen. De mannen waren allemaal heel hartelijk, alleen was ik wel blij dat we Prince hadden die kon vertalen want hun Engels was niet echt van een hoog niveau. Nadat Sarah en Prince hun verhaal hadden gedaan en hadden uitgelegd waarom we land wilden, wilde de chief een hogere chief bellen om zijn toestemming te vragen. Hij had echter geen geld meer op zijn mobiel met glitterbloemetjes, dus Ryan leende hem zijn telefoon, waarna de chief zei dat de hogere chief ons wilde zien. Eerst dacht dat we gingen lopen, maar voor ik het wist zat de chief al in de auto, en één van zijn aanhangers kwam ook mee, dus het was behoorlijk gezellig in Ryan's kleine autotje. Bij de volgende chief -die overigens een mega huis had- aangekomen werden we eerst uitgelachen door kleine meisjes (iedereen lachte en zwaaide trouwens naar ons omdat er niet vaak blanke mensen in het dorp kwamen), waarna we de chief zagen zitten aan een klein tafeltje op de grote binnenplaats. Daar moesten we weer het hele verhaal houden, maar uiteindelijk vond deze man het een goed idee, dus zou hij er met de mensen van zijn dorp over praten zolang ze maar een officiële aanvraag typte. Toen we vroegen wat dit inhield kon hij dat niet echt uitleggen maar hij wilde voornamelijk dat het er officieel uit zag. Hierna gingen we naar de derde chief die ons aan de megogo's zou voorstellen. Dit bleek een bijna honderd jaar oude man te zijn die net door een geschiedkundige Phd'er werd geïnterviewd. Het was een heel schattig mannetje en hij vond het een goed idee, dus hij wilde graag de megogo's bij hem uitnodigen (als het maar niet te vroeg in de morgen was want dan vonden ze het te koud om te komen). Naast het woord megogo zijn er hier nog een paar andere woorden die gemengd met het Engels gebruikt worden, geen idee hoe je het schrijft maar bijvoorbeeld ‘mufasi' wat iets betekend in de trant van vrouwen of chickies in, ‘moekle' wat iets voorstelt als mooi meisje (ik vind het persoonlijk nogal als mokkel klinken) en ‘mepingpongs', wat wordt gebruikt voor baby of kleine kindjes.

'Carline!'

De avond dat we uit Acornhoek terug kwamen hadden we afgesproken met Carline (vriendin uit Wageningen) en haar vriendin waarmee ze een roadtrip aan het maken was. Die avond waren ze namelijk in de buurt van Hoedspruit en het was erg leuk om haar weer eens te zien! We zijn uit eten geweest in een restaurant met een super mooi uitzicht ('Three bridges') en hebben veel bijgeklets. Carline was net klaar met haar masteronderzoek en gaat de komende tijd (na eerst weer even naar Nederland te zijn geweest) in Zuid-Afrika werken als hoofdonderzoek bij een startend conservation project. Ik ben nu bijna in alle restaurantjes hier geweest (volgens mij 4 van de 5:p) want een paar dagen terug gingen we (ik en Sarah) ook uit eten met Robyn, een vriendin van haar, wat ook een super gezellige avond was waarbij we veel hebben gelachen. Eergisteren gingen we trouwens weer uit eten bij Jos Mac's (restaurantje bij de toegangspoort van het reservaat) met Robyn en de game rangers van een nabijgeleden lodge en Sarah's beste vriendin Lee waar ik zo meer over vertel.

'Are you clutched in?'

De afgelopen tijd hebben ik en Sarah beschikking over Ryan's auto omdat hij voor een paar dagen naar Kaapstad is en zijn auto bij ons heeft achtergelaten. Dit lijkt heel leuk maar het probleem was echter dat we allebei geen rijbewijs hebben. De dag dat Ryan vetrok reed hij in zijn auto heen naar het vliegvel (ongeveer een half uur hiervandaan) maar moesten wij de auto echter terug rijden! Sarah was erg bang om te rijden dus vroeg ze of ik alsjeblieft wilde rijden, wat ik natuurlijk wel wilde proberen... Ik had haar alleen al gewaarschuwd dat ik niet wist hoe de koppeling werkte en al helemaal niet hoe je de auto in reverse zette, wat ervoor zorgde dat in plaats van achteruit van de parkeerplaats weg te rijden ik vooruit een stoepje en een grasveld op reed. Zodra dit gebeurde kwam er een man van het vliegvel aanlopen om te vragen wat er aan de hand was. De man besloot ons even te helpen door de auto in de juiste positie van de parkeerplaats af te zetten, alleen kon hij niet over het stoepje heen komen zonder de auto te bekrassen. Direct kwamen er nog 6 mannen aan gerend die met zijn allen de auto -en de eerste man achter het stuur en Sarah in shock op de stoel naast hem- optilden over het stoepje heen. Toen de auto klaar stond durfde ik niet meer te rijden dus ging Sarah rijden, nadat de motor een stuk of 5 keer afsloeg waren we eindelijk op weg. Alleen stonden we al gauw voor een stoplicht, waar Sarah bang werd om de auto weer te moeten starten omdat het net zo slecht ging. Dus renden we snel om de auto heen om van plek te wisselen en had ik het voorrecht om de auto te starten. Zodra we mochten rijden liet ik alleen eerst alle auto's achter ons voor gaan (A) maar zodra de weg leeg was ging ik rijden, en het was geweldig! Het enige probleem met mijn rijkunst was dat ik niet kon koppelen, maar dit hebben we uiterst vakkundig opgelost door iedere keer als ik moest schakelen samen te werken, ik drukte de koppeling in, Sarah vroeg 'are you clutched in?' en zodra ik ja zei schakelde zij en liet ik de koppeling weer langzaam los. En toen we in het dorpje kwamen ging alles ook goed bij de kruispunten en met het parkeren, en de terug weg heb ik ook gereden en zelfs in het reservaat (over hobbelige stofwegen)! Wees gerust ik ga het niet weer doen, heb ik al plechtig aan mijn arme ouders beloofd, maar ik heb gewoon 100 op een snelweg gereden (A).

'A person is a person, no matter what colour'

Donderdag ben ik eindelijk weer eens met Prince op pad geweest het veld in en het was geweldig! Op een gegeven moment hebben we een paar uur met een groep grote bulls gespendeerd, we reden de bosjes in waar we midden in een groep van 7 grote bulls stonden die rustig aan het eten waren, echt super om mee te maken! Ik had al eerder bulls gezien maar nooit van zo dichtbij en ze zijn ook niet zo vaak met een grote groep. Proud -een olifant met collar- was de oudste en leidde de groep jongere bulls, dat doen ze soms hoewel ze ook vaak alleen rondlopen. Ook heb ik goede gesprekken met Prince gehad, hij verbaasde me echt met zijn filosofische levenswijsheden! We hebben bijvoorbeeld lang gepraat over de apartheid hier, en hij zei één zin die ik erg mooi vond 'A person is a person, no matter what colour: black or white'. Later gingen we langs bij Andrew's huis (de jongen met de puppy van de foto) waar we samen met hem en zijn vriend en zijn schattige puppy te voet opzoek gingen naar een olifant die we niet konden vinden. Dit was stiekem best dom gevaarlijk van ons, maar ook gezellig, al kwamen we niets tegen dus ook niet de olifant. Toen ik en Prince na en tijdje weer op weg naar het kamp gingen zei Andrew echter over de radio dat hij de olifant had gevonden hij stond gewoon naast zijn huis! Toen we de olifant goed bekeken zagen we echter dat hij een grote wond bij zijn oog had en toen we later naar de foto's keken op de computer zei Michelle dat ze dacht dat hij misschien blind was geworden. Waarschijnlijk was het in een gevecht met een andere bull gebeurd, maar ze denkt niet dat hij er erg onder zal leiden dus dat was wel een opluchting.

Verder is alles hier eigenlijk rustig geweest, een paar dagen terug was het hier alleen super heet dus wilde ik eindelijk in het zwembad zwemmen. Wat ik ook deed, gelukkig wilde Sarah wel mee maar ze weigerde het water in te gaan want het water was stiekem ijskoud! Toen we terug liepen besloot de buffel kudde weer op visite te komen waardoor we niet langs de normale weg konden en we maar de veel engere omweg namen (eng omdat daar veel wildlife loopt) en bijna door een groep van de buffels werden aangevallen, was echt eng! En gisteren was er een kudde olifanten op bezoek bij het kamp, was heel mooi om te zien, en de nacht ervoor waren ze er ook en liepen ze de hele nacht rond het kamp. Mijn stageverslag is trouwens ook af, dus daar ben ik erg blij mee! We vinden het een goed rapport en hopen dat mijn begeleider uit Wageningen dat ook vind en we het kunnen publiceren, dus dat is wel spannend! Morgen ga ik trouwens voor een paar dagen naar Swaziland! We gaan 181 paar schoenen naar weeshuizen brengen, die schoenen heeft Sarah ingezameld bij onder andere de scholen hier. De kinderen daar zijn aids-wezen en hebben namelijk geen schoenen, terwijl ze die wel hard nodig hebben. Ik heb er erg veel zin in maar misschien wordt het ook moeilijk om die kinderen te zien omdat we weten dat ze het moeilijk hebben...

Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, ik denk dat ik voordat ik naar huis kom volgende week woensdag nog wel wat over Swaziland zal schrijven!

Veel liefs!

Suus